Beatriz Padovan stworzyła program do reorganizacji centralnego układu nerwowego, co ma również wpływ na organizację i reorganizację „systemu mowy”.
W metodzie podstawowe znaczenia nadano funkcjom prelingwistycznym, takim jak oddychanie, ssanie, żucie i połykanie (ćwiczenia orofacjalne).
Progres u pacjenta następuje przez powtórzenie wzorów rozwoju ruchu człowieka. Poprzez doskonalenie wzorów ruchu rozwija się system orofacjalny (ustno-twarzowy), system ruchowy ręki oraz system ruchomości gałki ocznej. Efektem jest świadome łączenie mowy, myślenia i ruchu.
Terapia neurofunkcjonalna
Metoda ta ma przywracać utracone zdolności systemu nerwowego (np. uszkodzenia powypadkowe, zaburzenia w rozwoju, opóźnienia rozwoju) i pobudzić do rozwoju zahamowane procesy. Również jako interwencja w zaburzonych funkcjach.
W ramach terapii powinno się wyrównać, rozwinąć i funkcjonalnie odzyskać brakujące zdolności. Powtórzenie faz rozwoju motorycznego przekłada się na rozwój mózg, który ponownie przechodzi wcześniej pominięte lub niedopełnione fazy rozwoju.
Ćwiczenia ciała proponowane w metodzie obejmują naturalne ruchy. Ponadto, prowadzi się ćwiczenia rąk, oczu, ćwiczenia oddechowe oraz orofacjalne.
Wyżej wymienionym ćwiczeniom towarzyszy stymulacja słuchowa.
Wskazania:
- autyzm, ADHD
- rozszczepy wargi i podniebienia
- zaburzenia głosu
- zaburzenia neurologiczne, np. po udarze mózgu, dysartria, apraksja mowy, dysfagia
- chroniczna depresja, zaburzenia panikowe
- niepełnosprawność intelektualna
- porażenia mózgowe
- zaburzenia koordynacji ruchowej
- uraz czaszkowo-mózgowy
- afazje, zaburzenia artykulacji, zaburzenie rozumienia mowy, zaburzenia rozwoju mowy, zaburzenia płynności mowy
- zaburzenia uwagi i koncentracji, zaburzenia czytania i pisania, dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia
- oddychanie ustami, czynności nawykowe (np. ssanie kciuka)
- choroby degeneracyjne układu nerwowego, choroba Parkinsona, choroba Alzhaimera, demencje
- zespół Downa